ਬਲ ਦੀਵੜਿਆ

ਬਲ ਰਿਹੈ ਦੀਵਾ
ਜਲ ਰਹੀ ਸੋਚ ਕੋਈ
ਜਾਗਣਗੇ ਹਰਫ਼ ਕੁਛ
ਬਣੇਗੀ ਨਜ਼ਮ ਕੋਈ
ਬਲ ਦੀਵੜਿਆ ਬਲ !!


The woods are lovely dark and deep
But I have promises to keep
And miles to go before I sleep
And miles to go before I sleep



Tuesday, October 25, 2011

ਹੁਣ-'ਹੇ ਸਖੀ' ਵਿਚੋਂ

ਸਖੀ ਹੁਣ ਮੈਂ
'ਹੁਣ' ਵਿਚ ਜੀਣੈ
ਜੋ ਹੁੰਦੈ
ਹੁੰਦਾ ਰਹਿਣੈ
ਕੋਈ ਹਸਦੈ
ਹਸ ਪਵਾਂ
ਕੋਈ ਗਾਉਂਦੈ
ਗਾਉਣ ਲਗਾਂ
ਕੋਈ ਨੱਚਦੈ
ਨੱਚ ਲਵਾਂ
ਕੋਈ ਰੋਵੇ
ਰੋਣ ਨਾ ਦੇਵਾਂ
ਦੁਖ ਵਿਚ ਸਮਾਂ
ਗੁਆਉਣ ਨਾ ਦੇਵਾਂ

ਇਕ ਸਾਹ ਭਰ ਦਾ
ਬਸ ਜੀਵਨ
ਅਗਲੇ ਪਲ ਕੀ ਹੋਣੈ
ਕੀ ਪਤੈ !

ਜਦ ਮੈਂ ਹੀ ਨਹੀਂ ਰਹਿਣਾ
ਕੀ ਬਚਿਐ
ਕੀ ਪਿਐ
ਕੀ ਲੈਣੈ ?

ਜੋ ਹੈ
ਬਸ 'ਹੁਣ' ਹੈ
'ਹੁਣ' 'ਚ ਰਹਿ ਸਕਾਂ
ਬਸ ਇਹੀ ਇੱਛਾ !

3 comments:

डॉ. दिलबागसिंह विर्क said...

atit beet gya , bhvishy kbhi aata nhin , jo hai bas vartman hai

vartman men jeene kee tmnna poori ho jae to aur chahie hi kya

khoobsoorat kvita

Anonymous said...

ਸੁਰਜੀਤ ਜੀ,
ਬਹੁਤ ਸੋਹਣਾ ਕਿਹਾ.....
ਮੈਂ ਹੁਣ ਦੇ ਵਿੱਚ ਜਿਓਣਾ....
ਇਹੋ ਤਾਂ ਔਖਾ ਹੈ...ਏਸੇ ਦੀ ਜਾਂਚ ਅਜੇ ਤੱਕ ਨਹੀਂ ਆਈ....ਉਮਰਾਂ ਲੰਘ ਜਾਂਦੀਆਂ ਨੇ....ਓਸ ਘੜੀ ਨੂੰ ਉਡੀਕਦਿਆ...ਕਦੋਂ ਜਿਓਣ ਦੇ ਪਲ (ਸਾਹ ਲੈਣ ਦੇ ਨਹੀਂ) ਨਸੀਬ ਹੋਣ ।
ਵਧੀਆ ਕਵਿਤਾ ਲਈ ਵਧਾਈ !

ਹਰਦੀਪ

Surmeet Maavi said...

ਬਹੁਤ ਡੂੰਘਾ ਭਾਵ ਹੈ, ਬੜੇ ਸਹਿਜ ਭਾਵ ਚ... ਕਵਿਤਾ ਦੀ ਲੈਅ ਵੀ ਓਨੀ ਹੀ ਸਹਿਜ, ਰੁਮਕਦੇ ਦਰਿਆ ਵਰਗੀ - ਜੋ ਹੁਣ ਚ ਜਿਓਂਦਾ ਹੈ... ਬਹੁਤ ਸੋਹਣੀ ਕਵਿਤਾ

ਸੁਰਮੀਤ