ਮੈਨੂੰ ਨਾ ਰੋਕੋ

ਚੁਪ-ਚਾਪ ਲੰਘ ਜਾਣ ਦਿਓ

ਹੁਣ ਮੈਨੂੰ...

ਮੈਂ ਪਰਵਾਹ ਹਾਂ ਦਰਿਆ ਦਾ

ਰੋਕੋਗੇ ਤਾਂ ਵੀ ਵਹਿ ਜਾਵਾਂਗੀ

ਸੁਭਾਅ ਹਾਂ ਪਾਰੇ ਦਾ

ਫੜਦਿਆਂ ਫੜਦਿਆਂ

ਖਿਲਰ ਜਾਵਾਂਗੀ

ਮਹਿਕ ਹਾਂ ਚੰਦਨ ਦੀ

ਪੁਰੇ ਦੀ ਹਵਾ 'ਚ ਰਲ

ਜੰਗਲ 'ਚ ਫੈਲ ਜਾਵਾਂਗੀ

ਜਜ਼ਬਾ ਹਾਂ ਦੇਸ਼-ਭਗਤੀ ਦਾ

ਵਰ੍ਹਦੀਆਂ ਅੱਗਾਂ 'ਚੋਂ

ਨਿਕਲ ਜਾਵਾਂਗੀ

ਲਾਵਾ ਹਾਂ ਧਰਤੀ ਹੇਠਲਾ

ਦਬਾਉਗੇ ਤਾਂ ਵੀ

ਤਾਂ ਵੀ ਉਬਲ ਜਾਵਾਂਗੀ

ਮੈਨੂੰ ਨਾ ਰੋਕੋ ਹੁਣ

ਮੈਨੂੰ ਵੀ ਛੁਹ ਲੈਣ ਦਿਓ

ਸਮੁੰਦਰੋਂ ਪਾਰ

ਦੂ੍ਰ...

ਉਸ ਪਰਬਤ ਸਿਖਰ ਨੂੰ

ਜਿੱਥੇ ਕਦੇ

ਸੂਰਜ ਅਸਤ ਨਹੀਂ ਹੁੰਦਾ

ਜਿੱਥੇ ਕੋਈ ਤਾਰਾ ਨਹੀਂ ਟੁੱਟਦਾ

ਜਿਥੇ ਗਗਨ ਛੂਹਣ ਲਈ

ਕੋਈ ਅੱਡੀਆਂ ਨਹੀਂ ਚੁੱਕਦਾ

ਮਾਣ ਲੈਣ ਦਿਓ

ਮੇਰੀ ਰੂ੍ਹ ਨੂੰ

ਉਹ ਸਵਰਗ

ਜੋ ਕੋਈ ਬੰਦੀ

ਮਾਣ ਨਹੀਂ ਸਕਦਾ !

(ਸ਼ਿਕਸਤ ਰੰਗ ਵਿਚੋਂ)